Βιβλιοπρόταση...

Το σκακιστικό αυτόματο
Robert Lohr

Bιέννη 1770. Στο ανάκτορο Σένμπρουν γίνεται μια πρεμιέρα θεαματική ακόμα και για την εποχή του Διαφωτισμού. O αυλικός Bόλφγκανγκ φον Kέμπελεν παρουσιάζει τη νέα εφεύρεσή του: το σκακιστικό αυτόματο. H ανθρωπόμορφη μηχανή γίνεται το πιο αγαπημένο αξιοθέατο στο βασίλειο. Aλλά αυτό που η Aυλή των Aψβούργων διατυμπανίζει ως τη μεγαλύτερη εφεύρεση του αιώνα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια καλοστημένη απάτη: ο εγκέφαλος της μηχανής είναι ένας άνθρωπος – ο Iταλός νάνος Tιμπόρ καθοδηγεί τον Tούρκο σκακιστή από το εσωτερικό της.
Aποκλεισμένος λόγω της ιδιαιτερότητάς του από την κοινωνία, ο Tιμπόρ απολαμβάνει με τη νέα μορφή του την αναγνώριση των αντρών και το θαυμασμό των γυναικών. Aλλά το όνειρο γίνεται εφιάλτης όταν μια όμορφη αριστοκράτισσα σκοτώνεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες παρουσία του Tούρκου...

Picture150.jpg

Κοιτάζω μέσα στα μάτια σου, την καρδιά σου να χτυπάει. Την ανάσα σου γλυκά να σου δίνει ζωή. Κοιτάζω ακόμη πιο βαθιά και βλέπω την πληγωμένη σου ψυχή. Τα χρόνια τα πονεμένα. Τα λόγια τα άσχημα. Τα άπρεπα που σου είπαν....

Που τα ένιωσες να σε καίνε. Που τα άφησες από 'αντριλίκι' να στα πούνε. Όμως διαλύεται το 'μαύρο' στα μάτια σου, αγόρι μου. Γλυκαίνει το μπλε τους ολοένα και πιο πολύ. Θα γίνει πάλι εκείνο το παλιό, το πριν, το αθώο... θα γίνει.

Μικρές γραμμούλες γύρω από τα μάτια σου, τα κάνουν ακόμη πιο ομιλητικά. Γραμμές έκφρασης. Ποιος όμως έκατσε να τις δει; Να τις νιώσει; Ούτε καν εσύ ο ίδιος. Έτρεχες να προλάβεις τα στανταρ που σου έβαζαν. Έτρεχες να ζήσεις την ζωή τους. Ο χρόνος σημάδεψε το πρόσωπο σου. Ο αέρας το αποκρυστάλλωσε. Αλλά θα γλυκάνει. Θα το κάνεις εσύ αυτό. Αν γλυκάνεις την ψυχή σου, όλα θα ηρεμήσουν.

Θεέ μου πως είναι δυνατόν ένας τόσο ήρεμος άνθρωπος εξωτερικά, να κρύβει τέτοια αντάρα στα μάτια του; Γιατί τους άφησες να σηκώσουν τέτοια τρικυμία στην ψυχή σου; Γιατί; Τους άξιζε; Πες μου; Τους άξιζε; Σου άξιζε; Όχι, λέω εγώ. Και το λέω απ' όσα λίγα ξέρω για σένα. Δεν μιλάς για την αντάρα σου. Δεν μιλάς για την τρικυμία σου. Την αφήνεις πίσω, να βγαίνει μόνο μέσα από τα μάτια σου. Αλλά αν δεν την μιλήσεις αυτή θα έρχεται και θα ξαναέρχεται. Και δεν είμαι καλή κολυμβήτρια. Να το ξες. Καθόλου καλή. Είμαι εδώ, όμως. Είμαι για σένα. Θέλω να είμαι. Ηρέμησε λοιπόν μάτια μου... ηρέμησε ψυχή μου... είμαι εδώ...

Σ' αγαπάω...

Τρίτη 26/09/2006
Η ξανθιά σου

Ανάσα μου...

Μουσική - Στίχοι:
Δημήτρης Κοργιαλάς

Για λάθη που έχω κάνει με μισώ,
πάρε με
Χωρίς εσένα εδώ πεθαίνω,
πάρε με
Για μια στιγμή να ερχόσουν μονάχα,
άκουσε
Που μέσα μου όλα σε φωνάζουν
Να κάνεις την ανάσα μου φωτιά,
σώσε με
Τώρα που όλα με τρομάζουν,
πάρε με

Θέλω τόσο να δε δω
Όλο λέω πως δε θ' αντέξω
Αν τα μάτια σου ποτέ δεν ξαναδώ


Για σένα...
Για τα μπλέ σου τα μάτια...

'η ξανθιά σου'

Εσύ...

Εσύ,
μοιάζεις με πανέμορφο
λουλούδι στη γη
είσαι μες στην έρημο
αστείρευτη πηγή
Εσύ, μόνο εσύ

Εσύ,
μοιάζεις με τον ήλιο
στο γαλάζιο ουρανό
λαμπερό αστέρι
στο γλυκό το δειλινό
Εσύ, μόνο εσύ

Θα σ΄ αγαπώ
ώσπου να γίνω εγώ εσύ
κι εσύ εγώ
κι ώσπου το μέλλον το παρόν
το παρελθόν
γίνουν εσύ κι εσύ εγώ
εγώ θα σ΄ αγαπώ

Εσύ,
μοιάζεις καλοκαίρι
στης ζωής τη συννεφιά
μια ζεστή ελπίδα στης καρδιάς
την παγωνιά
Εσύ μόνο εσύ

Εσύ,
μοιάζεις λαμπερή
δροσοσταλιά το πρωινό
άρωμα φερμένο από τόπο
μακρινό
Εσύ μόνο εσύ

(στίχοι: Robert Williams)

(“Together” by Joani.)

Για σένα ξανθιά μου...

Όταν...

(Passion - Bertram Bahner)

Όταν βλέπω τα μάτια σου, ανοίγω το παράθυρο της ψυχής μου και μπαίνει φως.
Όταν ακούω τη φωνή σου, ηρεμία πλημμυρίζει τα σωθικά μου και γαληνεύω.
Όταν νοιώθω το χάδι σου, ο κόσμος μου ομορφαίνει και ‘γω μπορώ να ζω.
Όταν είσαι δίπλα μου, κάθε τι άλλο γίνεται δευτερεύων.
Μωρό μου, σ’ αγαπώ πολύ.
Μη φύγεις ποτέ από κοντά μου.

Ο ‘ξανθός’ σου.

Για την ξανθιά μου...

Στης καρδιάς τους διαδρόμους
στης ανατολής τους δρόμους
μ' έμαθες να περπατώ

Και ζωγράφισα τη νύχτα

στο κορμί σου και την ήπια

πιο πολύ να ζαλιστώ

Δέκα μαγισσές τα δακρυά σου
Δυο φωτιές τα χείλη τα γλυκά σου
ακροβάτες του ονείρου
ποταμόπλοια του Νείλου

Του κορμιού σου την πυρόγα
μες στου έρωτα τη φλόγα
μ' έμαθες να οδηγώ

Το φιλί να μη σωπαίνει
κόμπους τον καημό να δένει
όνειρα να κυνηγώ

(Στίχοι: Γ. Σαββιδάκης)

Καλή αρχή...

Το blog μας ξεκινάει με τους χτύπους της καρδιάς μας...